اتفاقات یک ماهه اخیر

سلام پسر خوبم

چندوقته که از وبلاگت دورم شرمنده ولی واقعا وقتی برای مامان نمیذاری

هزار ماشالله این روزا (در پایان نه ماهگی) همش دوست داری بری تو حمام، دوس داری دستات رو بگیرم تا تاتی نباتی کنی و توپ بادیت رو شوت کنی هزار ماشالله به شما باشه اگه یه روز بیرون نبرمت غور غور میکنی و صورتت رو یه شکل خنده داری میکنی و میگی : ددددددد      دددددد

اولین باری که ازت این کلمه رو شنیدم اول تیرماه 93 یعنی 3 روز پیش بود. قربونت برم که زبونت باز شده عزیز مامان.

این روزا دنبال خونه میگردیم سمت امیرآباد که بتونم از اول مرداد ماه برم سر کار (سه ماه مرخصی بدون حقوق هم داره تموم میشه)  شما رو یکی دو ماه بذارم مهد کودک تا اینکه کارم رو نیمه وقت کنم ان شاالله

راستی پریروز با باباوحید بردیمت دکتر بهادرفر در خیابان مجاهدین. روی انگشت پای شما یه زخم بود که دکتر گفت جای نگرانی نیست و یه پماد داد. وزن شما هم 10 کیلو  و قدت 73 سانتی متر بود که الحمدلله مناسبه

راستی دکتر جدیدت گفت که شما آلرژی داری و رفلکس معده ت هم زیاده برای همینه که خیلی چشمات رو میمالی و تحمل گرما رو ناری و شبا هم روی شکمت میخوابی. البته الان دو شبه بهت شربت سیتریزین میدم و خدا رو شکر دو روزه که چشمات رو نمالیدی. ایشالا همیشه سالم باشی و نیاز به دکتر نداشته باشی عزیز دلم.

از موز خیلی خوشت میاد همین طور بیسکوییت مادر اما همچنان مم مامانی رو میبینی ذوق میکنی و به همه چیز ترجیح میدی.

دوستت دارم علی جان